Οι μαθητές γράφουν θεατρικούς διαλόγους με θέμα το ρατσισμό, την ανεργία και άλλες ενότητες από τους θεματικούς κύκλους του βιβλίου τους και κατόπιν τους δραματοποιούν. Παρακολουθούν μια ταινία ή ένα θεατρικό έργο και γίνονται κριτικοί τέχνης. Διαβάζουν άρθρα από την πρόσφατη ειδησεογραφία και κατόπιν συντάσσουν το δικό τους άρθρο.
Τα παραπάνω υλοποιούνται από μαθητές της Β’ Τάξης του 3ου Λυκείου Υμηττού στα πλαίσια του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας, με πρωτοβουλία της φιλολόγου τους Νόρας Καπετοπούλου. Δείτε πώς σχολιάζουν την επικαιρότητα του τελευταίου μήνα:
Η μαθήτρια Κωνσταντίνα Κουτσαγγέλη γράφει για την οικονομική κρίση, τη συμπαράσταση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης στην Ελλάδα, καθώς και για το “ευχαριστώ” των Ελλήνων έξω από τη Βουλή:
Η αλληλοκατανόηση των ανθρώπων είναι υπεράνω συνόρων
Το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας έλαβε πλέον παγκόσμιες διαστάσεις και ευαισθητοποίησε ένα τεράστιο σύνολο Ελλήνων που ζει στο εξωτερικό. Όλοι μαζί, επικοινωνώντας διαδικτυακά μέσω της σελίδας democraciarealya.es, διοργάνωσαν τις προάλλες παγκόσμια διαδήλωση και με σθένος δήλωσαν ότι υποστηρίζουν την Ελλάδα, υποδηλώνοντας έτσι ότι αποτελούν και εκείνοι μέρος του ελληνικού λαού και ο παλμός τους χτυπά στον ίδιο ρυθμό με τους γηγενείς.
Κρίνεται, έτσι, εντυπωσιακό το πώς η κουλτούρα ενός λαού ριζώνεται τόσο βαθιά στη συνείδησή του και ανεξαρτήτου τόπου διαμονής τείνουμε να υποστηρίζουμε το όμοιό μας, να συμμεριζόμαστε τα προβλήματά του και να είμαστε έτοιμοι να λάβουμε δράση με σκοπό την προάσπισή του.
Ως ελληνικό έθνος, o πολιτισμός μας μας επηρέασε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να ενστερνιζόμαστε στο έπακρο το ομαδικό πνεύμα και αυτό να καθοδηγεί τις πράξεις μας.
Οι Έλληνες ανταποκρίθηκαν θετικά στη στάση αυτή με ένα τεράστιο ευχαριστώ, βγάζοντας ένα πλήθος φωτογραφιών με φόντο τη Βουλή, συλλαβίζοντας ταυτόχρονα τα ονόματα των πόλεων που τους υποστήριξαν. Τόνισαν με αυτόν τον τρόπο τη βαθιά συγκίνησή τους, καθώς και την ανάγκη τους για υποστήριξη, σε μία χρονική περίοδο, όπου η οικονομία καταρρέει και μαζί της συμπαρασύρει ολόκληρους πολιτισμούς και αντιλήψεις. Έτσι, η μόνη μας ελπίδα είναι να σφυρηλατούμε ισχυρούς δεσμούς αλληλεγγύης.
Για το ίδιο θέμα γράφουν και οι μαθήτριες Φραντζέσκα Παλιάτσου και Χριστιάννα Κάτσικα:
Όλοι οι Έλληνες γίνονται ένα και πολεμούν την κρίση
Ένα μήνυμα αγάπης και υποστήριξης στάλθηκε από φιλέλληνες και Έλληνες του εξωτερικού. Πρόκειται για μια διαμαρτυρία, που πρωταρχικός της στόχος είναι η συλλογική κινητοποίηση και δράση έναντι της οικονομικής κρίσης και της στάσης της διεθνούς κοινότητας προς τη χώρα μας. Η κρίση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, γεγονός που οι Έλληνες του εξωτερικού το αντιλήφθηκαν και αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν και να προσφέρουν ένα χέρι βοήθειας στην καταπονημένη Ελλάδα.
Η κινητοποίηση διοργανώθηκε μέσω διαδικτύου και πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι, τη Ρώμη, το Ντίσελντορφ, έως και τη Μαδρίτη. Αντίστοιχη πρωτοβουλία προγραμματίζεται στη Νέα Υόρκη. Όλοι ενωμένοι, Έλληνες και μη, θεωρούν χρέος να πολεμήσουν για την πατρίδα μας και να την απαλλάξουν από τα παιχνίδια κερδοσκοπίας των μεγάλων δυνάμεων και της διεθνούς κοινότητας. Με ένα κοινό σύνθημα «Έλληνας δε χρειάζεται να είσαι, αρκεί να αισθάνεσαι», δίνουν μια γροθιά στην οικονομική κρίση που βιώνουν και οι ίδιοι στη χώρα τους, από την οποία και προσπαθούν να ξεφύγουν.
Φαίνεται ότι το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης θα εξαπλωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο, γεγονός που όλο και περισσότερο γίνεται αντιληπτό σε μας. Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να σταματήσουμε να είμαστε υποχείρια και να λάβουμε δράση. Αυτό το μήνυμα θέλησαν να μας στείλουν οι Έλληνες του εξωτερικού και να μας αφυπνίσουν. Μήπως πρέπει να αντιδράσουμε;
Ας στείλουμε, λοιπόν, ένα μεγάλο “Ευχαριστώ” σε αυτούς που συμπαραστέκονται σαν Έλληνες και μας μεταδίδουν ένα μήνυμα ελπίδας. Ενωμένοι θα νικήσουμε, λαέ ο αγώνας τώρα ξεκινάει!!!
Το ίδιο θέμα πραγματεύονται και οι μαθητές Βαγγέλης Μουσουράκης και Απόστολος Κουρκούλιας:
Οι καρδιές των πολιτών δε δέχονται μέτρα λιτότητας
Με αφορμή την οικονομική ύφεση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, ευρωπαϊκοί λαοί τάσσονται κατά των μέτρων λιτότητας που σιγά σιγά εξαπλώνονται και απειλούν και τους υπόλοιπους λαούς. Η πρωτοβουλία πάρθηκε από τους Γάλλους, με σκοπό να συμπαρασταθούν στους Έλληνες. Η ρηξικέλευθη αυτή κίνηση της Γαλλίας δραστηριοποίησε και άλλες χώρες της ευρωπαϊκής ζώνης, που συγκεντρώνονται σε κεντρικά σημεία και ομόφωνα στηρίζουν την Ελλάδα με το σύνθημα «Είμαι και εγώ Έλληνας».
Το πρωτοφανές φαινόμενο με υποκινητές τους Γάλλους πολίτες έχει συγκλονίσει, καθώς ισχυροποιεί τις διαπροσωπικές σχέσεις και εμφυσά στους πολίτες της Ευρώπης το αίσθημα της αλληλεγγύης και της αλληλοκατανόησης. Σε αυτές τις δυσοίωνες εποχές που βιώνει η Ευρώπη, οι πολίτες της αλληλοστηρίζονται και προσπαθούν να ξεπεράσουν το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης.
Οι μαθήτριες Σοφία Μαγκινοπούλου και Βάσια Νικολή γράφουν για τους νεοαστέγους στην Αθήνα και την αυτοπυρπόληση άστεγης μητέρας έξι παιδιών στη Γαλλία:
Άστεγοι: κοινωνικό πρόβλημα ή τρόπος ζωής;
Ιδιαίτερη θλίψη προκαλεί η κατάσταση των τελευταίων μηνών στην Αθήνα. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο πολλοί Έλληνες πολίτες μένουν στο δρόμο. Τα δέκα ευρώ που εμείς ξοδεύουμε για έναν καφέ, γι’ αυτούς είναι κάτι πολύτιμο, ένα πιάτο φαγητό. Πραγματικά, η αθλιότητα που επικρατεί κάτω στο κέντρο, αλλά και η απραξία των συμπολιτών μας για την κατάσταση αυτή μας θλίβει. Φανταστείτε πόσο αυτοί οι άνθρωποι υποφέρουν μέρα με τη μέρα, την αθλιότητα του βιοτικού τους επιπέδου και την αγωνία τους για το αν αύριο θα ζουν, καθώς η ζωή στο δρόμο είναι πολύ επικίνδυνη.
Γιατί, λοιπόν, να μη θέλουν να δώσουν ένα τέλος στη ζωή τους; Το βρίσκετε πολύ ακραίο; Δεν είναι! Μια μητέρα έξι παιδιών στη Γαλλία, αφού περιλούστηκε με βενζίνη, έβαλε φωτιά στον ίδιο της τον εαυτό και όλα αυτά, επειδή ο Δήμος δεν μπόρεσε να της παρέχει στέγη για εκείνη και τα παιδιά της. Ας βάλουμε ένα τέλος, λοιπόν. Όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε κάτι, ένας μόνος του όχι.
Οι μαθήτριες Γεωργία Κιρκιγιάννη και Αλεξάνδρα Ντούπη γράφουν με αφορμή την επέτειο από το τραγικό ατύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκοσίμα στην Ιαπωνία:
Πυρηνικά: Πόσες μαύρες επετείους ακόμα:
Η εξάπλωση των πυρηνικών μετρά άλλο ένα θύμα στο ιστορικό της. Φέτος, στις 11 Μαρτίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από το τραγικό ατύχημα στη Φουκοσίμα. Η έκρηξη ενός πυρηνικού αντιδραστήρα στοίχισε τη ζωή πολλών ανθρώπων και έφερε στην επιφάνεια τους προβληματισμούς για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα.
Η πυρηνική ενέργεια και τα ορυκτά καύσιμα επί πολλές δεκαετίες θεωρούνται ως η μοναδική σωτήρια λύση για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Κατά πόσο είναι αυτό σωστό; Ή μήπως είναι πρόφαση για να μπορούν τα ισχυρά κράτη να συντηρούν το απολυταρχικό καθεστώς τους; Ή ίσως ακόμη και να είναι μέσο να εκβιάζουν για τη δική τους επικράτηση;
Όπως ξέρουμε, υπάρχουν πολύ πιο οικονομικοί και καθαροί τρόποι για να εξασφαλιστεί η ενέργεια, στις χώρες που δεν εμποδίζουν την ανάπτυξη των ΑΠΕ (ανανεώσιμων πηγών ενέργειας). Και σίγουρα δεν προκαλούν ρύπανση, ατυχήματα, πολέμους, αλλά και αισθήματα ανασφάλειας για τους ανθρώπους. Άλλωστε, η Greenpeace υποστηρίζει ότι για ένα μέλλον χωρίς προβλήματα πρέπει να λάβουμε από σήμερα κιόλας τα μέτρα μας, ώστε να μπορούμε να απολαμβάνουμε τα επόμενα χρόνια ένα περιβάλλον καθαρό και ασφαλές.
Οι μαθητές Κατερίνα Μουσελίμη και Γιώργος Μαγκλάνης γράφουν για το θέμα της ευθανασίας, με αφορμή το αίτημα του Βρετανού Τόνι Νίκλισονσον, που πάσχει από χρόνια αναπηρία:
Ο καθένας έχει δικαίωμα στη ζωή και στο θάνατο
Με αφορμή το αίτημα του 57χρονου Τόνι Νίκλισονσον, ο οποίος εξαιτίας της σοβαρής αναπηρίας του ζητά να θέσει νόμιμα τέλος στη ζωή του με τη βοήθεια ενός γιατρού, όποτε το θελήσει, η Βρετανία επανεξετάζει το νόμο περί ευθανασίας.
Η ευθανασία έχει χρησιμοποιηθεί και άλλοτε ως μέσο ανακούφισης για ανθρώπους που ήταν καταδικασμένοι σε “ισόβια” αναπηρία. Ωστόσο, πρόκειται για ένα λεπτό ζήτημα, στο οποίο δεν υπάρχει σωστό και λάθος, γιατί εγείρονται διάφορα θεμελιώδη ηθικά ζητήματα. Έχει ένα άτομο το δικαίωμα να επιλέξει έναν πρόωρο θάνατο; Ποιος είναι ηθικά υπεύθυνος να το διαπράξει; Θα πρέπει η ποιότητα ζωής να αποτελεί κριτήριο για την απόφαση που θα παρθεί;
Η αξία της ανθρώπινης ζωής κυριαρχεί σε όλες τις θρησκείες και σε όλα τα έθνη και η αφαίρεσή της αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα. Ο γιατρός, σύμφωνα με τον όρκο του Ιπποκράτη, είναι υποχρεωμένος να σώζει ζωές, όχι να τις τερματίζει. Έχει όμως και υποχρέωση απέναντι στον ασθενή του να καταπραΰνει τους πόνους του. Άραγε, αυτό του δίνει το δικαίωμα να τον βοηθήσει να αυτοκτονήσει; Από την άλλη, για έναν ασθενή που είναι καταδικασμένος, όπως ο Νίκλινσον, ίσως η ευθανασία να είναι ο μόνος τρόπος, για να εξασφαλίσει έναν αξιοπρεπή, γαλήνιο θάνατο. Και ίσως σε αυτές τις περιπτώσεις ο γιατρός να μη διαπράττει έγκλημα, αλλά λειτούργημα.
Οι μαθητές Δημήτρης Λαζαρίδης, Νίκος Μπουγιάρι και Αχιλλέας Νίτσος γράφουν για το θάνατο της Γουίτνεϊ Χιούστον και τη σύλληψη μιας 16χρονης μαθήτριας στην Πτολεμαΐδα για ναρκωτικά:
Ναρκωτικά, εχθρός κάθε ηλικίας
Με αφορμή το θάνατο της γνωστής τραγουδίστριας Γουίτνεϊ Χιούστον, χρήστη εξαρτησιογόνων ουσιών, και τη σύλληψη 16χρονης Ελληνίδας μαθήτριας που κατείχε βαριές ναρκωτικές ουσίες, θα ήταν καλό να αναφερθούν τα αίτια που οδηγούν την πλειοψηφία ανθρώπων και ειδικά ατόμων νεαρής ηλικίας στα Ναρκωτικά.
Τα τελευταία χρόνια τα κρούσματα κατάθλιψης, σχολικής και οικογενειακής βίας, είτε σωματικής είτε ψυχολογικής, αυξάνονται κατακόρυφα και έτσι παρατηρείται ραγδαία αύξηση των νεαρών χρηστών ναρκωτικών.
Επίσης, ένα κοινωνικό φαινόμενο που εκδηλώνεται εντονότερα με την πάροδο του χρόνου είναι ο θάνατος μουσικών καλλιτεχνών από τα ναρκωτικά. Αυτά τα συμβάντα θα μπορούσαν να “δικαιολογηθούν” από τη μοναξιά που διέπει τον καλλιτεχνικό κόσμο και την κοινωνική αναγνώριση που απότομα αποκτά το άτομο.
Για το ίδιο θέμα γράφουν και οι μαθητές Ροντόλφ Μπουγιάρι και Δημήτρης Παπανικολάου:
Οι συνέπειες της χρήσης των Ναρκωτικών
Η υπερβολική χρήση ναρκωτικών οδηγεί στο θάνατο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των συνεπειών των ναρκωτικών είναι της διάσημης τραγουδίστριας και ηθοποιού Γουίτνεϊ Χιούστον, η οποία βρέθηκε νεκρή από υπερβολική χρήση παράνομων ουσιών. Οι διάσημοι οδηγούνται στα ναρκωτικά κυρίως επειδή δεν έχουν πώς να ξοδέψουν τα χρήματά τους και για να αντέχουν στην πίεση της δουλειάς τους, με αποτέλεσμα αυτό να τους καταστρέφει.
Άλλη μια περίπτωση που συγκλονίζει κυρίως την Ελλάδα είναι η 16χρονη κοπέλα που συνελήφθει στην Πτολεμαΐδα λόγω κατοχής σκληρών ναρκωτικών στη σχολική τσάντα της. Η ίδια, όπως υποστήριξε, ήταν μόνο χρήστης και όχι έμπορος ναρκωτικών. Οι κύριοι λόγοι που οδηγούν τους νέους στη χρήση βλαβερών ουσιών είναι η κρίσιμη ηλικία της εφηβείας στην οποία βρίσκονται, η μεγάλη ενδοσχολική και εξωσχολική πίεση που υφίστανται, η εφηβική περιέργεια και οι κακές συναναστροφές.
Eλπίζουμε το παράδειγμα των μαθητών του 3ου Λυκείου Υμηττού να ακολουθήσουν και άλλα σχολεία και η διευρυμένη σκέψη και αντίληψη να είναι το κέρδος όλων των εφήβων από ανάλογες δράσεις.
Eπιμέλεια για το http://vivanews.gr
Βικτώρια Σγόντζου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου