Βόλτες στη θάλασσα, παιχνίδια με τους φίλους μου, παραδοσιακά γλυκίσματα, φαγητά της μαμάς μου και χαμόγελα παντού. Μπορεί να είναι ένα κλισέ, αλλά τα παιδιά της επαρχίας ζούμε με περισσότερο χαμόγελο και ανεμελιά από τους παίδες των αστικών κέντρων. Και αν με ρωτήσετε ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση απ'όλες θα ήταν δύσκολο να αποφασίσω ανάμεσα σε δύο. Τα καστανά ίσια μαλλιά μου που κατά καιρούς έχω έρθει στον πειρασμό να επαναφέρω στο look μου και η λεμονάδα της μαμάς μου, την οποία μας έφτιαχνε για να δροσιζόμαστε όταν η ώρα της ανάπαυλας από το παιχνίδι ερχόταν.
Από τις δύο αναμνήσεις που έχουν χαραχθεί στη μνήμη μου, τα μαλλιά μου είναι πλέον κατάξανθα και δε προβλέπω να αλλάζουν χρώμα σύντομα (πάντα φοβάμαι ότι μία τέτοια αλλαγή θα τρόμαζε το παιδί μου και δεν θα με αναγνώριζε), αλλά η λεμονάδα έχει παραμείνει στη ζωή μου ακόμα και χωρίς την παρουσία της μαμάς μου στην καθημερινότητα μου. Με ποιον τρόπο; Φυσικά τηρώντας την αγαπημένη μου πρωινή συνήθεια πριν το γραφείο, την επίσκεψη στα Flocafe απέναντι από το σπίτι μου. Εκεί, πλέον, είναι το μοναδικό μέρος στην πόλη ολάκερη που μπορώ να βρω λεμονάδα που θυμίζει αυτή που μου έφτιαχνε η μαμά μου. Κάθε μέρα που πίνω ένα ποτήρι νιώθω ότι καταπίνω μερικές μαγικές σταγόνες ευτυχίας που φέρνουν τη χαρά των παιδικών μου χρόνων στην αγχώδη ζωή μου. Αυτές οι μικρές, καθημερινές, δροσερές απολαύσεις είναι που μας κρατάνε ήρεμες τελικά. Δε συμφωνείτε;
http://www.queen.gr/Home/Editorial
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου