Μοναχοπαίδι, προνομιούχο ή όχι;

Τα χαρακτηριστικά και οι συμπεριφορές που παρουσιάζουν τα μοναχοπαίδια, σε αντίθεση με τα παιδιά που έχουν αδέλφια, έχουν υπάρξει συχνά αντικείμενο πολλών ερευνών.



Ας δούμε, όμως, τι ιδιαιτερότητες έχει η ζωή ενός μοναχοπαιδιού. Είναι πράγματι πολύ διαφορετική από ενός παιδιού με αδέλφια;


Το μοναχοπαίδι είναι το μόνο μέλος της οικογένειας που ανήκει στην «ομάδα των παιδιών». Αυτό είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις.


Δηλαδή, μπορεί να σημαίνει ταυτόχρονα ότι πρακτικά τα παιχνίδια που υπάρχουν στο σπίτι είναι όλα δικά του και δεν χρειάζεται να τα μοιραστεί με κανέναν, αλλά και ότι δεν έχει στην καθημερινότητα ένα σύντροφο για τα παιχνίδια του κοντά στην ηλικία του, με παρόμοια ενδιαφέροντα και αντοχές.


Το ίδιο συμβαίνει και στη σχέση του με τους γονείς. Ο χρόνος που έχουν διαθέσιμος, μαζί και οι αντοχές τους, η διάθεσή τους και τα χρήματά τους, για τα παιδιά της οικογένειας, αφιερώνονται ολόκληρα σε εκείνο το ένα παιδί τους.


Συχνά, η αρκετή ενασχόληση των γονιών με το μοναχοπαίδι τους το κάνει να έχει γρήγορη ανάπτυξη, να φτάνει γρήγορα τα αναπτυξιακά ορόσημα, να είναι ένα παιδί εύστροφο και που έχει εξελίξει πολύ τα ταλέντα του.


Τα μοναχοπαίδια τείνουν να είναι τελειομανή, να κυνηγούν την επιτυχία, που τις περισσότερες φορές το καταφέρνουν, αλλά να δυσκολεύονται πολύ να διαχειριστούν την αποτυχία. Συνήθως, είναι δυναμικοί και ανεξάρτητοι χαρακτήρες, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να είναι εσωστρεφείς και ευαίσθητοι στην κριτική.


Υπάρχουν έρευνες που αποδεικνύουν ότι οι επιτυχημένοι επαγγελματίες ή οι πρωτοπόροι επιστήμονες ήταν μοναχοπαίδια, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και μελέτες που αποκαλύπτουν πόση πίεση ασκείται σε ένα μοναχοπαίδι που καλείται να σηκώσει όλο το «φορτίο» των γονιών του, που σημαίνει τις προσδοκίες τους, την πίεση και τις αγωνίες τους για το ίδιο.


Παρόλο που οι ταμπέλες «εγωιστής», «κακομαθημένος» και άλλες δεν σημαίνει ότι χαρακτηρίζουν απαραίτητα τα μοναχοπαίδια, είναι γεγονός ότι, ακόμη και ως ενήλικες, έχουν μια δυσκολία στις σχέσεις τους με τους συνομήλικούς τους, καθώς δεν έχουν βιώσει τις αντίστοιχες φυσικές διεργασίες ως παιδιά.


Συχνά είναι πολύ κοινωνικά παιδιά, που αποζητούν την παρέα των άλλων παιδιών, αλλά προτιμούν την παρέα των μεγαλύτερων και ζορίζονται περισσότερο από τους άλλους, όταν πρέπει να συμβιβαστούν με τα όρια που απαιτεί η κοινότητα στην οποία ανήκουν, είτε είναι το σχολείο είτε οι συνάδελφοί τους αργότερα.


Οπωσδήποτε, τα μοναχοπαίδια πρέπει από μικρά να ανήκουν σε ευρύτερες ομάδες, όπως το νηπιαγωγείο και διάφορες άλλες ομάδες εξωσχολικών δραστηριοτήτων.


Εκεί, ένα μοναχοπαίδι μπορεί να αναπτύξει τις κοινωνικές του δεξιότητες και να μην υστερεί σε αυτές, σε σύγκριση με τα άλλα παιδιά.


Πηγή: mamakid