Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Συνέντευξη Μαμάς!!!!!

Καλημέρα ... Με λένε Γεωργία Παπαδημητρίου, είμαι 28 χρονών και έχω ένα κοριτσάκι που σήμερα 3/5/2011 κλείνει τον 10ο μήνα ζωής. Αυτήν την στιγμή έχω άδεια ανατροφής, γενικότερα όμως είμαι και γω άλλη μια μάχημη εργαζόμενη μητέρα στον τομέα της υγείας, είμαι νοσηλεύτρια. 

Το πρώτο πράγμα που είπα όταν αντίκρυσα το μωράκι μου ήτανε ότι είναι λίγο ασχημούτσικο και όσο περνούσε η ώρα και προσπαθούσα να καταλάβω σε ποιον μοιάζει κατέληξα οτι μοιάζει στην αδερφή μου.
Η εγκυμοσύνη είναι μια μοναδική εμπειρία στην ζωή της κάθε γυναίκας και ακριβώς έτσι αισθανόμουνα και γω ... Γενικότερα είχα καλή εγκυμοσύνη και είναι κάτι που θέλω να ξαναζήσω και μάλιστα σύντομα.
Ο θηλασμός ... !!! Μεγάλο θέμα και δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει η σωστή ενημέρωση, ωστόσο εγώ κατάφερα να θηλάσω το μωράκι μου αποκλειστικά για έξι μήνες, μετά προστέθηκαν οι τροφές και τελικα αποθηλάσαμε φυσιολογικά πριν απο κανένα μήνα, όταν ήτανε 9 μηνών.
Το πρώτο άτομο που έμαθε ότι είμαι έγκυος ήτανε ο άντρας μου, για την ακρίβεια μαζί το μάθαμε ... Είχαμε βάλει το τεστ εγκυμοσύνης πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, κάτσαμε δεξία και αριστερά και αρχίσαμε να μετράνε αντίστροφα.
Όσο ήμουνα στην κλινική το πρωτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το άγχος που είχα για το πρώτο βράδυ που θα ήμασταν σπίτι, αν θα κοιμότανε κτλ.
Όταν επέστρεψα στο σπίτι, το πρώτο που μου έρχετε στο μυαλό είναι το πρώτο μπανάκι που κάναμε κάτι που το είχα πολύ άγχος, αλλα τελικά ήτανε παιχνιδακί. Όπως καταλαβαίνεις με διακατείχε ένα αγχος για πολλά πράγματα.
Αλλαγες στην ζωή μας ..??Πάρα πολλές. Πρώτον ο ύπνος, έπαψε να είναι συνεχής, δεύτερον αλλαγές στην κοινωνική μας ζωή, δεν μπορούσαμε να πάμε όπου θέλουμε και ότι ώρα θελουμε, έπρεπε να έχουμε κανονισει να φάει, να είναι αλλαγμένη, εκεί που θα πάμε να  μην είναι κάποιος άρρωστος κτλ. Άλλα όλες ειναι τόσο ασήμαντες όταν αντικρύζεις αυτό το μοναδικό θαύμα της φύσης. Υπήρχαν φυσικά και οι συναισθηματικές αλλαγές, νοιώθω ότι με τον άντρα μου έχω κολλήσει πιο πολύ, είμαστε πιο πολύ "ένα" και αυτό γιατί μας έχει εξίσου ανάγκη και τους δύο και πρέπει να είμαστε εκεί όποτε μας χρειαστεί.
Ένα παιδί που βρίσκεται στην ανάπτυξη, η κάθε μερα που περνάει είναι τόσο συγκινητική, βλέπεις την θέληση για μάθηση, την τάση για μίμιση, ωστόσο αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήτανε ένα βράδυ που ξύπνησε και ζήτησα από τον άντρα μου να πάει να την δει και μόλις τον είδε άρχισε να κλαίει και να λέει "μαμά". Ήτανε η πρώτη φόρα που το είπε καθαρά και φυσικά το εννούσε κιόλας γιατί γενικότερα λέει "μαμαμα" και "μπαμπαμπα", αλλά τα λέει σε άσχετες στιγμές και κυρίως την ώρα που παίζει.
Από σκανταλιές άλλο τίποτα ... Η πιο τρελλή σκανταλιά ήτανε πριν απο δύο μέρες, ήθελε να πάει στην ηλεκτρική κουζίνα, μόλις έφτανε εκεί εγω την έπερνα αγκαλιά και την επέστρεφα στα παιχνίδια της, αυτό έγινα για τέσσερις φορες. Την τέταρτη φορά έβγαλε τις κάλτσες της από τα νεύρα της, κάθε φορα που βγάζει τις κάλτσες της την λέει να μου τις φέρει για να τις ξαναβάλουμε, αυτή την φορά δεν την είπα τίποτα την άφησα να ηρεμήσει. Κάποια στιγμή που ηρέμησε μου τις έφερε μόνη της, έσκιψα για να τις βάλω και τότε με φίλησε στο μάγουλο, την φιλάω και γω και μόλις την αφήνω κάτω αρχίζει να γελάει και άρχισε να τρέχει πάλι προς την ηλεκτρική κουζίνα... Τι άτιμα που είναι ...!!!
Φωτογραφίες ένα σωρό ...Έγω είμαι 28 χρονών τόσες φωταφραφίες δεν έχω .. Η πιο αγαπήμενη μας φωτογραφία είναι μία τόσο μοναδίκα τραβηγμένη που από όποια γωνία και αν την δεις τα μάτια της είμαι καρφωμένα πανω σου... Είναι τόσο αγαπημένη μας που ο ένα απο τους χαζοπαππούδες μας την έκανε μέχρι και ετικέτα για το κρασάκι που παράγει.
Αχ τα κιλά είναι ένα θέμα που πονάει. Έχει δέκα μήνες που γέννησα, τα κιλά της εγκυμοσύνης μπορώ να πω ότι τα έχασα σχετικά εύκολα και γρήγορα, βοήθησε και ο θηλασμός, όμως όταν έμεινα εγκύος είχα ήδη αρκέτα κιλά, έκοψα και το τσιγάρο μαχαιρί και έχει τώρα κανά μήνα που αρχίζω να τα χάνω, μέχρι στιγμής έχασα 5, άλλα 6-7 κιλάκια δεν θα με πείραζε να χάσω.
Είναι λίγο μικρούλα και δεν έχει τρελλές απαιτήσεις για να πω πως της κάνω όλα τα χατήρια. Πιστεύω όμως πως δεν θα ακολουθήσω αυτο το μοτίβο, σου κάνω όλα τα χατήρια για να είσαι ευτυχισμένη. Θα είμαι αυστηρη μαζί της εκεί που πρέπει πάντα και αυτό για το δικό της το καλο, γιατί δεν θα έχει πάντα δίπλα της την μαμά και τον μπαμπά να της κάνουν όλα τα χατήρια,  πρέπει κάποια πράγματα να μάθει πως κοπιάζουμε να τα αποκτήσουμε και ευτυχώς και ο άντρας μου είναι αυτής της άποψης. Έχω αρχίζει ήδη σε κάποια πράγματα να είμαι αυστηρή και να μην την αφήνω ανεξέλεκτη, για παράδειγμα δεν πειράζει τίποτα πάνω απο τα τραπέζια παρα μόνο ότι της επιτρέπουμε και μπορώ να πω ότι νοιώθω και λίγο περήφανη που με ακούει σε κάποια πράγματα ή που πριν κάνει κάτι με κοιτάει σαν  να με ρωτάει. Επίσης μετά απο εκείνο το σκηνικό με την ηλεκτρική κουζίνα της έγινε μάθημα και δεν έχει ξαναπάει, σου λέει τι να ξαναπάω αφού μόλις φτάνω με ξαναγυρνάει πίσω, χαχαχα ...
Πιστεύω οτί ο Θεός φυλάει όλο τον κόσμο και πολύ περισσότερο τα παιδιά. Κάθε φορά που την βάζω για ύπνο πάντα παρακαλώ την Παναγιτσά να "ρίχνει" που και που καμιά ματιά και στο δικό μου το παιδάκι, να το προσέχει όποτε μπορεί και δεν την έχει κάποιο άλλο παιδάκι περισσότερη ανάγκη, την σταυρώνω και τέλος την φιλάω. Επίσης δεν παρακαλάμε μόνο, με την πρώτη ευκαιρία πάμε και στην εκκλησια και κοινωνάμε, ανάβουμε κεράκι στην Παναγίτσα, Στην μητέρα όλων και ασπαζόμαστε την εικόνα Της. Μέσα στο σπίτι απο τα πρώτα πράγματα που της μάθαμε είναι που είναι η εικόνα της Παναγίας και του Χριστού.
Όπως προείπα είμαι σε άδεια ανατροφής αυτή την στιγμή, αλλά νοιώθω ήδη απίστευτες τύψεις γιατί θα αναγκαστώ να την αποχωριστώ γιατί είμαι διορισμένη στην Αθήνα και το μωρό δεν θα μπορώ να το έχω μαζί μου.
Όταν ήτανε 2 μηνών έπεσα απο τον καναπέ ευτυχώς πάνω σε μαξιλάρια. Η ίδια δεν χτύπησε γιατί έπεσε στα μαλακά, ούτε έκλαψε, το σοκ το δικό μου όμως ήτανε τόσο μεγάλο που δεν ήξερα τι να κάνω.Απο τότε δεν την ξανάφησα μόνη της ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
Είναι καλό να αθλούμαστε ... Νους υγιής εν σωματι υγιη που λέγανε και οι Αρχαιοι Έλληνες. Θέλω πάρα πολύ να την στείλω σε κάποια σχολή χορού ή ενόργανη, αλλά πρώτα απ'όλα θα το αποφασίσει μόνη της. Δεν θα την πιέσω για κάτι που δεν θα θέλει.
Θα επιμείνω και σε αυτό το θέμα να κάνει ότι αγαπάει στην ζωή της, μόνο αν κάνεις αυτό που αγαπάς είσαι πραγματικά ευτυχισμένος. Αν θέλει τρεις ξένες
γλώσσες και Η/Υ εγώ απλά θα είμαι στο πλάι της και θα την στηρίζω. Αρκεί οι επιλογές της να είναι σωστές, ηθικές και να μην προσβάλλουν την ίδια και την οικογένεια που υπάρχει απο πίσω της.
Να γίνει καλός άνθρωπος, να σέβεται και να αγαπάει τους συναθρώπους της. Αυτό θα με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη και θα νοιώθω ότι πέτυχα σαν μαμα.
Φυσικά κάθε μέρα εύχομαι να είναι και υγιής και να έχει πάντα δίπλα της ανθρώπους που την αγαπάνε.
Ευχαριστώ για την επιλογή και φυσικα για το χρόνο σας ... !!! 



Γεωργία....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου