Διάγνωση της κύησης

Η σχέση της μητέρας με το παιδί δεν ξεκινά τη στιγμή της γέννησης του νεογνού, αλλά κατά την ενδομήτιο ζωή.
 Επομένως, γίνεται αντιληπτό, ότι η καλή ψυχική και σωματική κατάσταση της μητέρας, αλλά και η σχέση της με τον πατέρα του παιδιού και τα άλλα μέλη της οικογένειάς της, παίζουν σημαντικό ρόλο στην καλή πορεία της κύησης του τοκετού αλλά και της λοχείας. Πρέπει να κατανοήσει η έγκυος γυναίκα αλλά και το περιβαλλον της ότι η κύηση-πλήν κάποιων εξαιρέσεων- δεν είναι ασθένεια αλλά μια φυσιολογική κατάσταση.
Τα πιθανά συμπτώματα και σημεία που θα βοηθήσουν τη γυναίκα  και τον γιατρό της να κάνουν  τη διάγνωση της εγκυμοσύνης είναι η μη εμφάνιση της εμμήνου ρύσεως σε μια γυναίκα με προηγούμενο ιστορικό φυσιολογικών περιόδων, η ναυτία και οι έμετοι που παρατηρούνται σε ποσοστό 50% των εγκύων γυναικών και διαρκούν μέχρι τη 12-13 εβδομάδα της κύησης, η μαστοδυνία και η αυξημένη τάση των μαστών, η συχνουρία αλλά και η νυκτερινή ενούρηση, αποτελέσματα των ορμονικών μεταβολών αλλά και της αύξησης του μεγέθους της μήτρας. Άλλα σημεία είναι ή αύξηση της βασικής θερμοκρασίας του σώματος, το μητρικό χλόασμα ή υπέρχρωση της μέσης γραμμής του κατώτερου τμήματος της κοιλιάς αλλά και των θηλών του μαστού λόγω της εναπόεσης μελανίνης. Τέλος είναι αυξημένη η κολπική εκκριση λόγω ορμονικής επίδρασης. Η αντίληψη βέβαια από την έγκυο γυναίκα των εμβρυϊκών κινήσεων και σκιρτημάτων πρωτοεμφανίζςται στις 16-18 εβδομάδες.
Όλα τα παραπάνω συμπτώματα και σημεία έιναι υποκειμενικά ενώ αντικεινμενική διάγνωση της κύησης γίνεται μόνο με τη μέτρηση των επιπέδων της Β-HCG (Β υποομάδας της χοριακής γοναδοτροπίνης) στα ούρα των εγκύων γυναικών ή στο αίμα αυτών. Η επιβεβαίωση της εγκυμοσύνης θα γίνει από τον μαιευτήρα -γυναικολόγο με την αμφίχειρη γυναικολογική εξέταση όπου το μέγεθος της μήτρας θα είναι σαφώς αυξημένο αλλά και με την υπερηχογραφική εξέταση όπου θα φανεί ο εμβρυϊκός σάκκος , η θέση του στη μήτρα αλλά και άλλα στοιχεία όπως ο λεκιθικός ασκός (yolk sac)-αντιληπτός σε αρχόμενη εγκυμοσύνη-, αλλά και το έμβρυο μέσα στον σάκκο και η καρδιακή του λειτουργία η οποία γίνεται ορατή με την ενδοκολπική υπερηχογραφία,στις 5 εβδομάδες και 4 ημέρες από την πρώτη ημέρα της τελευτάιας εμμηνορυσίας της γυνάικας ενώ με την διακοιλιακή υπερηχογραφία γίνεται αντιληπτή περίπου επτά με δέκα ημέρες αργότερα. Επίσης με τον υπερηχογραφικό έλεγχο ο μαιευτήρας θα διαπιστώσει αν υπάρχει εξωμήτριος ή μύλη κύηση που αν και σπάνιες καταστάσεις θα πρέπει να διαγνωσθούν αρκετά έγκαιρα γιατί μπορεί να προβούν σε κάποιες περιπτώσεις επικίνδυνες για τη ζωή της γυναίκας.