Εμπειρία Τοκετού...

Στις 16/4/2010 απέκτησα ένα ξανθό αγγελούδι μόλις 33 εβδομάδων. Είχα μία δύσκολη και ψυχοφθόρα εγκυμοσύνη. Μέχρι τη στιγμή που γέννησα δεν ήξερα αν θα είναι ένα υγιές μωρό και αν θα επιζήσει.
 Θα σας πω επιγραμματικά μερικά από αυτά που αντιμετώπισα



1. από την αρχή είχα μία διαφορά 2 εβδομάδων από την περίοδο και τον υπέρηχο (αλλά αυτό ήταν "φυσιολογικό" για μένα που δεν ήταν και στα καλύτερα του ο κύκλος μου)


2. στον 5 μήνα έκανα αφαίρεση πολύποδα τραχήλου (όπως καταλαβαίνετε χωρίς αναισθησία)


3. μετά από αυτό σε μία εβδομάδα είχα ολιγάμνιο (λίγα υγρά - ελάχιστα) και έμεινα 1 μήνα στο κρεβάτι (άσχετο με την επέμβαση)


4. έπειτα σε μία εβδομάδα ανακαλύψαμε υπερυχογενές έντερο στο μωρό ( μία σκιά στο εντεράκι του)


5. η ανάπτυξη του έμενα σταδιακά πίσω






Όλα αυτά μαζί θεωρούνται πολύ σοβαρά, και περιμέναμε έως την 25 εβδομάδα να δούμε αν θα ζήσει. Μετά μέχρι την 28 εβδομάδα αν τρέφετε κανονικά από τον πλακούντα και πάει λέγοντας.


Τελικά από την 26 εβδομάδα τα υγρά ανεβήκανε το έντερο καθάρισε και η ανάπτυξη ήταν πίσω μεν αλλά σταθερή. Ο γιατρός μου μού έδωσε κορτιζόνη γιατί υποψιάστηκε πρόωρο τοκετό και όντος ήρθε.


Πέμπτη βράδυ 15/4 ο μικρός σπάει τα νερά και στις 1,25 το πρωί γέννησα ένα υγιέστατο 1,800 γρ 44 πόντους ξανθούλικο μωρό που παρέμεινε στην θερμοκοιτίδα 22 μέρες. Σήμερα 3 1/2 μηνών πλέον είναι 6 κιλά και 62 πόντους.


Ευχαριστώ το Θεό που είχα αυτό τον γιατρό και που το ΙΑΣΩ άνοιξε στην Λάρισα. (Είμαι από Βόλο), διαφορετικά .... ?????


Βέβαια σημαντικός παράγοντας είναι η ψυχολογία. Εγώ, είπα πως θα γεννήσω ένα υγιέστατο μωρό και δεν θα έχει κανένα πρόβλημα, το πίστεψα και τα κατάφερα! δεν είναι εύκολο, αλλά το έλεγα κάθε μέρα από μέσα, από έξω μου και το πίστεψα.
Κατερίνα
http://ksanthompoumpouras.blogspot.com