Οι περισσότεροι γονείς είναι σίγουροι ότι ξέρουν τι πρέπει να προσφέρουν στα παιδιά τους για να είναι ευτυχισμένα. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Ή μήπως τα παιδιά έχουν άλλες ανάγκες από αυτές που οι γονείς σπεύδουν απλόχερα να καλύψουν; Είστε σίγουροι ότι αξίζει να χαθεί η “παιδικότητά” τους, ώστε να μπορέσουν να προλάβουν ένα δύσκολο πρόγραμμα γεμάτο με ξένες γλώσσες, φροντιστήρια, αθλήματα και ωδεία;
Πολλοί γονείς επιμένουν να πιέζουν τα παιδιά τους από πολύ νωρίς να μάθουν γραφή και ανάγνωση ή να ξεκινήσουν ξένες γλώσσες, ώστε να ξέρουν περισσότερα, όταν θα έρθει η στιγμή να ενταχθούν στα επίσημα εκπαιδευτικά προγράμματα του σχολείου. Και μόλις ξεκινήσει το σχολείο, ξεκινά και η γνωστή δυστυχώς εικόνα... Τα παιδιά με το που γυρνάνε από το μάθημα, τρώνε βιαστικά το φαγητό τους και αρχίζουν να τρέχουν για φροντιστήριο, αγγλικά, γερμανικά, μπαλέτα, κολυμβητήρια, μπάσκετ και ωδεία. Οι γονείς τα πηγαινοφέρνουν από τη μια δραστηριότητα στην άλλη και γυρίζουν μαζί τους αργά στο σπίτι, για να ξεκινήσουν το διάβασμα για την επόμενη μέρα!
Αυτό το συνεχές τρέξιμο και το σκληρό καθημερινό πρόγραμμα, που πολλές φορές συνεχίζεται και το Σαββατοκύριακο με εκπαιδευτικές δραστηριότητες που δε χωρούν μέσα στην εβδομάδα, ταλαιπωρεί χιλιάδες παιδιά από τα πρώτα κιόλας βήματα της ζωής τους. Πολλοί γονείς “προληπτικά” φορτώνουν τα παιδιά με δεκάδες πράγματα, με το σκεπτικό ότι κάποια από όλες αυτές τις δραστηριότητες θα φανεί χρήσιμη στο μέλλον! Τόσο τρέξιμο και τόσο άγχος για κάτι που μπορεί και να μείνει και αναξιοποίητο στο μέλλον... Γιατί τα παιδιά πρέπει να πιέζονται από πολύ μικρή ηλικία; Γιατί η επιτυχία του παιδιού μπαίνει μπροστά στην ευτυχία του; Όλος αυτός ο “αγώνας” ξεκλέβει την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας και δεν αφήνει να βγουν στην επιφάνεια τα πραγματικά ταλέντα των παιδιών.
Πολλοί γονείς περιμένουν τις καλύτερες επιδόσεις των παιδιών τους για να επιβεβαιωθούν οι ίδιοι μέσα από αυτές. Μέσα στο ανταγωνιστικό σχολικό περιβάλλον ο μαθητής καταλήγει να γίνεται ο καθρέφτης των γονιών του. Έτσι, αναπόφευκτα τις περισσότερες φορές, τα παιδιά κουβαλούν στην πλάτη τους τις ελπίδες και τα μελλοντικά όνειρα της μαμάς και του μπαμπά. Στις περιπτώσεις δε που οι διαζευγμένοι γονείς ξαναπαντρεύονται, τα παιδιά καταλήγουν με παραπάνω από δυο ανθρώπους που “νομίζουν” ότι αποτελούν μέρος της ζωής τους και της σχολικής τους επιτυχίας.
Ακόμα και αν οι προθέσεις τους είναι καλές, πολλοί γονείς μετατρέπονται σε πραγματικό πρόβλημα, όταν οι προσδοκίες τους για τα παιδιά τους είναι εξωπραγματικές. Και αυτό, φυσικά, έχει άμεσο αντίκτυπο στην αύξηση του άγχους των παιδιών. Αυτοί οι γονείς, που απαιτούν από τα παιδιά τους να ακολουθήσουν τις δικές τους ανάγκες, πιέζουν υπερβολικά τα παιδιά και γίνονται ανυπόφορα ανταγωνιστικοί.
Το σίγουρο είναι πως κανένας γονιός δεν πρέπει να βλέπει το παιδί του ως κλώνο του, ούτε ως προέκταση του εαυτού του. Ένα παιδί δεν είναι μέσο επιβράβευσης του ρόλου του γονιού, αλλά ούτε και ένα ρομπότ που πρέπει να σπεύσει για να τα προλάβει όλα. Αντίθετα, το παιδί είναι ένα νέο πλάσμα και οι γονείς θα πρέπει να ανιχνεύσουν τα όνειρά του και να το κατευθύνουν βήμα, βήμα εκεί όπου το ίδιο νιώθει περισσότερο δημιουργικά.
http://www.yeskid.gr
Αυτό το συνεχές τρέξιμο και το σκληρό καθημερινό πρόγραμμα, που πολλές φορές συνεχίζεται και το Σαββατοκύριακο με εκπαιδευτικές δραστηριότητες που δε χωρούν μέσα στην εβδομάδα, ταλαιπωρεί χιλιάδες παιδιά από τα πρώτα κιόλας βήματα της ζωής τους. Πολλοί γονείς “προληπτικά” φορτώνουν τα παιδιά με δεκάδες πράγματα, με το σκεπτικό ότι κάποια από όλες αυτές τις δραστηριότητες θα φανεί χρήσιμη στο μέλλον! Τόσο τρέξιμο και τόσο άγχος για κάτι που μπορεί και να μείνει και αναξιοποίητο στο μέλλον... Γιατί τα παιδιά πρέπει να πιέζονται από πολύ μικρή ηλικία; Γιατί η επιτυχία του παιδιού μπαίνει μπροστά στην ευτυχία του; Όλος αυτός ο “αγώνας” ξεκλέβει την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας και δεν αφήνει να βγουν στην επιφάνεια τα πραγματικά ταλέντα των παιδιών.
Πιεστικοί γονείς
Οι γονείς που τρέχουν τα παιδιά τους από δραστηριότητα σε δραστηριότητα μπορεί να είναι οποιασδήποτε ηλικίας και μορφωτικού επιπέδου. Ανάμεσά τους συναντάμε τους πεφωτισμένους, αλλά και τους νάρκισσους. Πεφωτισμένους θα χαρακτήριζα εκείνους που θυσιάζουν τις δικές τους ανάγκες για να χαρίσουν στα παιδιά τους όλα τα διανοητικά προνόμια, θέλοντας να κάνουν το καλύτερο γι’ αυτά. Οι νάρκισσοι γονείς βλέπουν το παιδί τους ως το κέντρο του κόσμου ή ως προέκταση του εαυτού τους, με αποτέλεσμα να γίνονται ιδιαίτερα καταπιεστικοί απέναντί του.Πολλοί γονείς περιμένουν τις καλύτερες επιδόσεις των παιδιών τους για να επιβεβαιωθούν οι ίδιοι μέσα από αυτές. Μέσα στο ανταγωνιστικό σχολικό περιβάλλον ο μαθητής καταλήγει να γίνεται ο καθρέφτης των γονιών του. Έτσι, αναπόφευκτα τις περισσότερες φορές, τα παιδιά κουβαλούν στην πλάτη τους τις ελπίδες και τα μελλοντικά όνειρα της μαμάς και του μπαμπά. Στις περιπτώσεις δε που οι διαζευγμένοι γονείς ξαναπαντρεύονται, τα παιδιά καταλήγουν με παραπάνω από δυο ανθρώπους που “νομίζουν” ότι αποτελούν μέρος της ζωής τους και της σχολικής τους επιτυχίας.
Ακόμα και αν οι προθέσεις τους είναι καλές, πολλοί γονείς μετατρέπονται σε πραγματικό πρόβλημα, όταν οι προσδοκίες τους για τα παιδιά τους είναι εξωπραγματικές. Και αυτό, φυσικά, έχει άμεσο αντίκτυπο στην αύξηση του άγχους των παιδιών. Αυτοί οι γονείς, που απαιτούν από τα παιδιά τους να ακολουθήσουν τις δικές τους ανάγκες, πιέζουν υπερβολικά τα παιδιά και γίνονται ανυπόφορα ανταγωνιστικοί.
Το σίγουρο είναι πως κανένας γονιός δεν πρέπει να βλέπει το παιδί του ως κλώνο του, ούτε ως προέκταση του εαυτού του. Ένα παιδί δεν είναι μέσο επιβράβευσης του ρόλου του γονιού, αλλά ούτε και ένα ρομπότ που πρέπει να σπεύσει για να τα προλάβει όλα. Αντίθετα, το παιδί είναι ένα νέο πλάσμα και οι γονείς θα πρέπει να ανιχνεύσουν τα όνειρά του και να το κατευθύνουν βήμα, βήμα εκεί όπου το ίδιο νιώθει περισσότερο δημιουργικά.
http://www.yeskid.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου