Τώρα βέβαια που είναι έφηβος, είναι πιο δύσκολο να τον διαχειριστείς», λέει η κυρία Βούλα Τεμπετζικιώτη.
Η κυρία Τεμπετζικιώτη είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών - τριών αγοριών και ενός κοριτσιού. Όπως λέει, είναι γενικά δύσκολο να μεγαλώνεις παιδιά. Σύμφωνα όμως με πρόσφατη έρευνα του ΒaaF, του Βρετανικού Συλλόγου για την Υιοθεσία και την Ανατροφή, τα αγόρια αποδεικνύονται μεγαλύτερος «μπελάς» για τους γονείς. Συνήθως παίρνουν χειρότερους βαθμούς στο σχολείο και κινδυνεύουν περισσότερο να «μπλέξουν». Όμως αυτό τα κάνει αυτόματα και πιο δύσκολα παιδιά;
«Όλα τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, άνευ όρων αποδοχή, αλλά και σταθερά όρια. Στις μέρες μας εκλείπουν όλο και περισσότερο στερεότυπα του στυλ “τα αγόρια δεν κλαίνε” ή “αυτά είναι κοριτσίστικα παιχνίδια”. Ωστόσο, ειδικά στην Ελλάδα, οι γονείς θέλουν να σιγουρευτούν ότι το παιδί τους θα έχει συναίσθηση της αρσενικής ή θηλυκής του ταυτότητας και άρα εδώ επικεντρώνονται όλες οι προσπάθειες: πώς θα βοηθήσουν το παιδί να αποκτήσει τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά του φύλου του, χωρίς να του επιβάλλουν ή να του απαγορεύουν διάφορα συναισθήματα ή δραστηριότητες», υποστηρίζει η Λίζα Βάρβογλη, ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια και επιστημονική συνεργάτις του Παντείου Πανεπιστημίου.
Προσθέτει δε ότι «ανάλογα με το φύλο του γονιού και τη δική του ανατροφή ως παιδιού, μπορεί να είναι πιο εύκολο να χειριστεί κανείς το ένα ή το άλλο φύλο».
Για την ψυχοθεραπεύτρια και οικογενειακή σύμβουλο Έφη Σαρηγιαννίδου, «υπάρχουν όντως διαφορές ανάμεσα στα αγόρια και τα κορίτσια, με κυριότερη αυτή του τρόπου έκφρασης. Δηλαδή, τα πρώτα αγαπούν και δίνουν σημασία στη δράση και την πράξη γενικότερα, ενώ τα δεύτερα δίνουν έμφαση στον λόγο και τις ανθρώπινες σχέσεις».
Οι διαφορές λοιπόν είναι απόλυτα φυσιολογικές και οι γονείς πρέπει να τις αποδεχθούν.
«Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, οφείλουν να παρατηρούν τα παιδιά τους, να τις αναγνωρίζουν και να μπορούν να τις διαχωρίσουν από την έλλειψη πειθαρχίας, ειδικά για τα αγόρια που συχνά η ζωηράδα τους εκλαμβάνεται ως ανυπακοή», τονίζει. «Δεν πρέπει όμως να ξεχνούν ότι όλα αυτά ισχύουν κατά το πλείστον. Δηλαδή δεν πρέπει να βάζουμε τα παιδιά σε καλούπια. Υπάρχουν και κορίτσια που είναι πολύ ανταγωνιστικά και αγόρια που είναι τρυφερά», συμπληρώνει η οικογενειακή σύμβουλος.
Η πιθανή δυσκολία λοιπόν έγκειται στην κάπως πιο έντονη επιθετικότητα και ζωηράδα των αγοριών και «τη σχετική αδυναμία τους να διαπραγματευτούν λεκτικά ό,τι διεκδικούν», αναγνωρίζει η κυρία Βάρβογλη, τονίζοντας όμως ότι «οι λόγοι είναι βιολογικοί».
Συμπληρώνει δε ότι «εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά νευροαναπτυξιακών διαταραχών- δυσλεξία, διάσπαση προσοχής, αυτισμό».
Οι δυσκολίες
«Για μένα, η δυσκολία ή μη που έχει ένα παιδί δεν έχει να κάνει με το φύλο του. Χωρίς να λέω ότι δεν παίζει ρόλο», επισημαίνει η κυρία Τεμπετζικιώτη. «Βλέπω πως τα αγόρια μου όσο μεγαλώνουν αντιλαμβάνονται πολύ πιο καθαρά τη δύναμή τους και τη χρησιμοποιούν. Είναι δηλαδή αρκετά πιο επιθετικά από την κόρη μου, τη Μαριάν. Όμως ο κυριότερος παράγοντας που επηρεάζει τις μεθόδους που αποφασίζουμε να χρησιμοποιήσουμε ως γονείς για να αναθρέψουμε τα παιδιά μας, είναι ο χαρακτήρας του καθενός»
«Βλάπτουν τα στερεότυπα»
Σύμφωνα με την κυρία Τεμπετζικιώτη, στην ουσία τα αγοράκια δεν είναι πιο δύσκολα παιδιά από τα κορίτσια, είναι απλώς διαφορετικά. «Πρέπει να τα προσεγγίσεις με άλλους τρόπους προκειμένου να τους μεταδώσεις τις αρχές και τις αξίες που επιθυμείς. Τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας γονιός στο μεγάλωμα του αγοριού προέρχονται κυρίως από το γεγονός ότι τα αγόρια είναι πιο επιθετικά και ζωηρά. Σε αντίθεση με τα κορίτσια, τα οποία προτιμούν πλάγιους τρόπους, με χαρακτηριστικότερους την γκρίνια ή το νάζι», λέει η κ. Τεμπετζικιώτη.
Καθοριστικό ρόλο για να χαρακτηριστεί ένα παιδί εύκολο ή δύσκολο παίζει και η ηλικία του, τονίζει η ψυχολόγος κυρία Βάρβογλη, δίνοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τις συχνότερες προστριβές που έχουν με τη μητέρα τους οι έφηβες κόρες σε σύγκριση με τους γιους ίδιας ηλικίας.
Επισημαίνει όμως πως «οι ισορροπίες σε κάθε οικογένεια είναι διαφορετικές. Ανάλογα με την προσωπικότητα των γονιών, τις αξίες τους, την ύπαρξη προγράμματος και οργάνωσης μέσα στο σπίτι, τη φιλοσοφία που έχουν οι γονείς για την ανατροφή των παιδιών και το στυλ τους και ανάλογα με την ηλικία των αδελφών. Δεν υπάρχουν σίγουρες συνταγές, αλλά χρειάζεται όραμα και συνεργασία».
Η κυρία Σαρηγιαννίδου αναφέρει ότι «είναι εξαιρετικά σημαντικό οι γονείς να μην προσπαθούν να μεταδώσουν άκαμπτα στερεότυπα στα παιδιά με βάση το φύλο τους. Πρέπει να είναι προσαρμοστικοί και ευέλικτοι, ανάλογα με τον χαρακτήρα του παιδιού και ανεξαρτήτως φύλου προκειμένου να εξασφαλίσουν πως θα εξελιχθεί το παιδί σε έναν ενήλικο με αυτοπεποίθηση».
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου