Συνέντευξη Μαμάς!!!!!

Είμαι η Μελινα,34 χρονων και μαμα διδυμων αγοριων,του Βασιλη και του Μαριου,τα οποια ειναι 28 μηνων.Δεν εργαζομαι,τουλαχιστον εκτος σπιτιου,απο τοτε που γεννησα,ειμαι δηλαδη full time μανουλα μιας και δεν ειχα καποιον να μου κρατησει τα ζουλουδακια μου για να συνεχισω να δουλευω.

 Ποιο ήταν το πράγμα που είπατε όταν αντικρύσατε το μωρό σας?

Γεννησα προωρα με επειγουσα καισαρικη και ολικη ναρκωση και οι μικρουληδες μου μπηκαν κατευθειαν σε θερμοκοιτιδες.Ακομα θυμαμαι την ασχημη αισθηση οταν ξυπνησα απ την ναρκωση...Επιασα την κοιλια μου η οποια ηταν αδεια...Τα μωωρα μου δεν μου τα ειχε δειξει κανεις.Με πηραν τα κλαμματα,ονειρευομουν παντα την στιγμη που θα τους παρω πρωτη φορα στην αγκαλια μου...Τους ειδα την επομενη μερα,οταν με πηγε ο καλος μου στην μοναδα...Θυμαμαι να μπαινω στην μοναδα και να μην ξερω πια ειναι τα παιδακια μου...Οταν τα πρωτοαντικρυσα,μικρουλικα και ζαρωμενα,δεν μπορουσα να σταματησω τα δακρυα που ετρεχαν απ τα ματια μου χωρις να μπορω να το ελεγξω...Τα ειχα εκει απεναντι μου και δεν μπορουσα να τα κρατησω αγκαλια...Το πρωτο και μονο πραγμα που ξεστομισα ηταν..¨Καντε κουραγιο καλα μου,η μανουλα ειναι εδω και σας περιμενει¨.Το ιδιο απογευμα τους μετεφεραν στην μοναδα αυξημενης φροντιδας στο Παιδων.

Είχατε γενικά καλή Εγκυμοσύνη? Τι έχετε να θυμάστε από αυτή την εμπειρία?

Παροτι θεωρητικα η διδυμη κυηση ειναι επικινδυνη,μπορω να πω πως ειχα μια καλη εγκυμοσυνη.Ημουν αρκετα προσεκτικη το πρωτο τριμηνο υστερα απο υποδειξη του γιατρου μου,ειχα αρκετες ναυτιες και ζαλαδες αλλα μεχρι εκει.Το δευτερο τριμηνο κυλησε πολυ ησυχα και αρχισα πραγματικα να βαραινω οταν πια μπηκα στο τριτο τριμηνο.Δεν θα ξεχασω ποτε τις κλωτσιες τους και ποσο χαρουμενη ενοιωθα καθε φορα που χαιδευα την κοιλια μου και τους μιλουσα και αυτα ανταποκρινονταν...Φοβερες στιγμες!

Θηλάσατε? Αν ναι για πόσο καιρό?

Προσπαθησα να θηλασω τους μικρουληδες μου,αλλα δυστυχως δεν τα καταφερα.Λιγο που στην μοναδα τα ταιζαν με μπιμπερο με θηλες που χρησιμοποιουμε μετα τους 4 μηνες,λιγο η κουραση,λιγο το οτι ηταν πολυ μικρουλια κι επρεπε να παιρνουν συγκεκριμενο βαρος,δεν το προσπαθησα οσο επρεπε ισως...

Όταν διαπιστώσατε ότι είστε έγκυος, ποιο ήταν το πρώτο άτομο που το έμαθε?

Πρωτος το εμαθε ο μπαμπας μας μιας κι ηταν μαζι οταν εκανα την χοριακη.

Πρώτες ημέρες μετά τον τοκετό! Τι σας έρχεται στο μυαλό?

Δυσκολες μερες...Οχι επειδη ηταν κουραστικες,οχι γιατι ειχαν ξενυχτια...Ηταν δυσκολες και μελαγχολικες μιας και γυρισα στο σπιτι απ το μαιευτηριο με αδεια την αγκαλια μου...Ο ενας μικρουλης μου εμεινε 30 μερες κι ο αλλος 50 μερες στην μοναδα...Ενοιωθα μιση και προτιμουσα να καθομαι στο παγκακι του προαυλιου του Παιδων μετα το επισκεπτηριο,παρα να γυρισω στο σπιτι...Το μονο που μου θυμιζε στο σπιτι οτι ειχα γεννησει και οτι ημουν πια μαμα,ηταν μια φωτογραφια που μας επετρεψαν να τραβηξουμε τα μωρα μας στην μοναδα και οι αντλησεις που εκανα με το θηλαστρο..

Τι αλλαγές έφερε στη ζωή σας το παιδί?

Νομιζω πως φερνοντας στον κοσμο το παιδι/τα παιδια μας,αλλαζει οι κοσμοθεωρια μας...Αλλαζει ολο μας το ειναι,οι προτεραιοτητες μας,η ζωη μας η ιδια..Ετσι εγινε και με μενα!Αυτο το αισθημα πληροτητας,το γεγονος οτι σκεφτομαι διπλα και τριπλα πια πριν πραξω οτιδηποτε,ηταν πραγματα που δεν τα ενοιωθα πριν τον ερχομο των παιδιων μου...Ομολογω πως εχουν μεγαλωσει πια οι ευθυνες,το τρεξιμο,η κουραση,ο σχεδον ανυπαρκτος χρονος για τον εαυτο μου αλλα ολα αυτα μοιαζουν πολυ μικρα οταν φορανε κι οι δυο το πιο γλυκο χαμογελο τους,μ αγκαλιαζουν με φιλανε και μου λενε με δικα τους λογια ¨σ αγαπω μαμακα¨

Θα 'θελα να μου πείτε την πιο συγκινητική στιγμή που ζήσατε από τον ερχομό του παιδιού σας έως και σήμερα?

Νομιζω πως συγκινουμαι το ιδιο καθε φορα που κανουν κατι καινουριο..Την πρωτη φορα που εφαγαν μονοι τους,οταν περπατησαν,στις πρωτες λεξουλες..Νομιζω πως αυτη ειναι η ανταμοιβη καθε μαμας...Η συγκινηση που τις προσφερουν τα παιδια της,οι στιγμες αυτες

Θα 'θελα να μου πείτε την πιο τρελλή σκανταλιά που σας έκανε.

Απο σκανταλιες παμε καλα,δοξα τον Θεο!Αυτη που μου ερχεται πρωτη στο μυαλο ειναι η εξης:Τους ετοιμαζω για μεσημεριανο υπνο.Ο ενας απ τους δυο παιρνει κρυφα την sudocream στο κρεββατι του.Τους φιλαω,τους σκεπαζω,κλεινω την πορτα του δωματιου τους.Μετα απο λιγη ωρα ακουω κλαμματα...Θα επεσε η πιπιλα του,σκεφτομαι...Μπαινω στο δωματιο και βλεπω τον Βασιλη ασπρο,κυριολεκτικα απ την κορφη μεχρι τα νυχια..Σεντονια,κουβερτες,κρεββατι,ολα ασπρα και ολα πασαλειμενα με sudocream!

Μετά την γέννα πόσο καιρό σας πήρε να επαναφέρετε το σώμα σας?

Ακομα προσπαθω να το επαναφερω και δεν το βλεπω να επανερχεται εαν δεν αποφασισω σοβαρα να παω γυμναστηριο!

Του κάνετε όλα τα χατήρια ή είσαστε «αυστηρή» μαμά?

Θεωρω πως ειμαι σε μια ενδιαμεση κατασταση...Δεν δινω οτι μου ζητουν παντα και δεν ειμαι σουπερ αυστηρη.Προσπαθω να συζηταω πολυ μαζι τους και να τους εξηγω τα παντα.Το μονο που που κρατω απο τοτε που γεννηθηκαν αυστηρα και με ευλαβεια ειναι το προγραμμα υπνου και φαγητου γιατι εαν δεν το εκανα αυτο,θα ειχα πελαγωσει μονη μου με 2 μωρα.

Πιστεύετε στην φράση «Ο Θεός τα φυλάει τα παιδιά» ή έχετε αντίθετη άποψη?

Ευχομαι να τα φυλαει ολα τα παιδακια του κοσμου ο Θεουλης και ευχομαι να σταματησω να ακουω πια για αρρωστα παιδακια...

Σύζυγος, Μητέρα και Καριέρα....Νιώθετε «ενοχές» προς το παιδί σας?

Ποια μαμα δεν νοιωθει ενοχες?Ποια μαμα δεν νοιωθει τυψεις?Ειμαι ολη μερα μαζι τους και παρολα αυτα νοιωθω ενοχες οταν κανω δουλειες και δεν ασχολουμαι μαζι τους.Νοιωθω ενοχες οταν τους μαλωνω  παρολο που ξερω οτι το κανω για το καλο τους...Νομιζω οτι μαζι με τα παιδια μας οταν τα φερνουμε στον κοσμο,παιρνουμε δωρακι και τις ενοχες της μανουλας,οπως τις λεω εγω,μιας και δεν εχω γνωρισει ακομα καμμια μη ενοχικη μανουλα.

Χτύπησε και σας σόκαρε τι έχετε να διηγηθείτε.....

Ο Μαριακος μου ηταν 2μιση μηνων οταν επεσε πρωτη φορα απ την αγκαλια του μπαμπα του...Του εφυγε απλα απ τα χερια κι επεσε κατω στο πλακακι...Δεν συζητω για το σοκ που περασα...Παρολα αυτα ημουν ψυχραιμη,αντιθετα με τον καλο μου που αντι να κοιταξει τι θα κανουμε με το παιδι,ηταν ετοιμος να αυτοκτονησει...Τον πηγαμε κατευθειαν στο νοσοκομειο προληπτικα,καναμε εξετασεις και ησυχασα μονο οταν περασαν τα 2 24ωρα τα οποια επρεπε να ειμαστε σε εγρηγορση οπως μας ειχαν πει απ το νοσοκομειο.

Αθλητισμός στη ζωή του παιδιού Ναι ή Όχι? Αν ναι σε ποια κατεύθυνση?

Αθλητισμος σιγουρα στην ζωη του παιδιου!Νομιζω πως τα βοηθαει να κοινωνικοποιηθουν,να μπουν σε εναν υγιη δρομο και να μαθουν να δουλευουν σκληρα για αυτα που θελουν να επιτυχουν.Μονο καλα μπορει να τους προσφερει.Νομιζω πως το ιδιο το παιδι θα μας κατευθυνει σ αυτο με το οποιο θελει να ασχοληθει...Πχ. ο ενας μου γιος τρελαινεται να κλωτσαει μια μπαλα ολη μερα,ενω ο αλλος δεν τις δινει σημασια και του αρεσει να χοροπηδαει και να τρεχει...Σιγουρα οποιο κι αν θα ειναι το αντικειμενο με το οποιο θα ασχοληθουν,θα αποφασισουν και εκεινοι!

Εκπαίδευση στη ζωή του παιδιού, θα ακολουθήσετε το κύμα της εποχής το οποίο το παιδί πρέπει να μάθει 3 ξένες γλώσσες, Η/Υ, φροντιστήρια κτλ?

Ολα τα παιδια δεν ειναι ιδια...Δεν εχουν τις ιδιες κλισεις,τα ιδια ενδιαφεροντα,τις ιδιες δεξιοτητες και σαν διδυμομαμα,αυτο το βλεπω καθημερινα να συμβαινει στο σπιτι μου...Δεν νομιζω πως το παιδι μου θα υστερει σε κατι αν μαθει 2 γλωσσες αντι για 3 η αν δεν τα κανει ολα μαζι η αν δεν τα κανει καθολου και κανει κατι που του αρεσει...Εμεις σαν γονεις ειμαστε υποχρεωμενοι να τους προσφερουμε τις καλυτερες βασεις αλλα ειμαστε επισης υποχρεωμενοι να αφουγκραζομαστε και να "σπρωχνουμε¨ τα παιδια μας να κανουν αυτο στο οποιο εχουν ταλεντο και σιγουρα να μην τα φορτωνουμε με ενα σωρο ευθυνες,πολυ μεγαλυτερες απ την ηλικια τους...Πρεπει να υπαρχει χρονος ΚΑΙ για παιχνιδι εκτος απο μαθηματα,τι πιο φυσιολογικο απο ενα παιδι που παιζει?Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι θα αφησουμε στην ακρη την γνωση...Οποτε ειμαι υπερ της αποψης ολα πρεπει να εχουν ενα μετρο

Τι εύχεστε για το μέλλον?

Το μονο που ευχομαι ειναι να μεγαλωσω 2 υγιη και ευτυχισμενα παιδια...Και  φυσικα να αξιωσει ο Θεουλης εμενα και τον πατερα τους να τους βλεπουμε να μεγαλωνουν και να ειμαστε στο πλαι τους..

Μελινάκι Χ.....