Εφ΄ όσον το θύμα διατηρεί τις αισθήσεις του και είναι σε θέση να καταπιεί, του χορηγείται άμεσα νερό, το πιο πρόχειρο μέσο που διατίθεται για την αραίωση του δηλητηρίου στο στομάχι και την καθυστέρηση της απορρόφησής του. Συγκεκριμένα, χορηγούνται αμέσως δύο γεμάτα ποτήρια νερό. Εάν μάλιστα προστεθεί σε κάθε ποτήρι και μια κουταλιά της σούπας αλεύρι ή πολτοποιημένη πατάτα, τα αποτελέσματα είναι ακόμη καλύτερα, αφού κάποια ποσότητα του δηλητηρίου θα προσροφηθεί στους κόκκους του αλεύρου ή της πατάτας. Αρκετά συχνά μπορεί να ληφθεί πληροφορία σχετικά με το δηλητήριο, είτε από τον ίδιο τον παθόντα είτε αναγράφεται στην συσκευασία. Τότε, εάν πρόκειται για δηλητήριο όξινου χαρακτήρα (PH κάτω του 7), προστίθεται μια κουταλιά της σούπας σόδα σε κάθε ποτήρι νερού. Έτσι προκύπτει αλκαλικό διάλυμα, προκειμένου να εξουδετερωθεί το οξύ. Εάν αντιθέτως το δηλητήριο είναι αλκαλικού χαρακτήρα (PH άνω του 7), χορηγείται επιπροσθέτως ένα ποτήρι χυμού λεμονιού ή πορτοκαλιού, ώστε να επέλθει εξουδετέρωση μέσω των οργανικών οξέων του χυμού.
Αντί νερού, μπορεί να χορηγηθούν δύο ποτήρια γάλακτος ή δύο ποτήρια κτυπημένου λευκώματος αυγών, με καλύτερα αποτελέσματα.
Προσοχή! Η συνολική ποσότητα υγρών που χορηγούνται δεν θα πρέπει να ξεπεράσει τα 3-4 ποτήρια. Εάν αυτό συμβεί, διατείνεται ο στόμαχος και ακολουθεί μεταφορά του περιεχομένου στο δωδεκαδάκτυλο και στο υπόλοιπο λεπτό έντερο. Έτσι, αφ΄ ενός ασκείται βλαπτική επίδραση και στα όργανα αυτά, αφ΄ ετέρου το δηλητήριο διασπείρεται σε μεγαλύτερη επιφάνεια, με αποτέλεσμα την ταχύτερη και μαζικότερη απορρόφησή του.
Όταν ο παθών αντιμετωπισθεί κατά τα ανωτέρω, πρέπει να παραμένει κλινήρης ή καθιστός, ήρεμος και ζεστός, εν αναμονή της μεταφοράς του σε θεραπευτήριο για περαιτέρω αντιμετώπιση.
Η προσπάθεια προκλήσεως εμέτου, απαγορεύεται στις εξής περιπτώσεις:
• Όταν το δηλητήριο που ελήφθη έχει χαρακτήρα ισχυρού διαβρωτικού οξέος ή αλκάλεος, οπότε η πρόκληση εμέτου πολλαπλασιάζει τον κίνδυνο διατρήσεως του στομάχου.
• Όταν έχει γίνει λήψη πτητικού υγρού (π.χ. νέφτη, βενζίνης, κ.λ.π.), οπότε κατά τον έμετο υπάρχει κίνδυνος εισροφήσεως.
• Όταν ο πάσχων παρουσιάζει σπασμούς, οπότε η προσπάθεια εμέτου, μπορεί να επιτείνει τους σπασμούς.
• Όταν το θύμα δεν διατηρεί τις αισθήσεις του, οπότε παρουσιάζεται κίνδυνος εισροφήσεως.
Σε σοβαρές περιπτώσεις όπου ο πάσχων παρουσιάζει απώλεια των αισθήσεών του, διατηρεί όμως την αναπνοή του, τότε:
• Λαμβάνεται μέριμνα ώστε να παραμένει κατακεκλιμένος επί του δεξιού του πλευρού.
• Χαλαρώνεται η ζώνη του καθώς και τα τυχόν στενά και πιεστικά ενδύματα.
• Εν αναμονή της μεταφοράς του σε θεραπευτήριο για περαιτέρω αντιμετώπιση
(από το βιβλίο του γεν. χειρουργού κ. Κων/νου Στρατή «Ιατρική Μέριμνα»)
-------------------------------------------------------------
Τα παιδιά είναι από τη φύση τους περίεργα. Το να βάζουν μάλιστα αντικείμενα στο στόμα τους αποτελεί ένα φυσιολογικό στάδιο της ανάπτυξης τους. Οι δηλητηριάσεις συμβαίνουν συχνότερα στα παιδιά σε σχέση με τους ενήλικες και μάλιστα είναι πολύ συχνές στις ηλικίες 1-3 χρόνων. Το 90% των δηλητηριάσεων συμβαίνουν σε παιδιά κάτω των 5 χρόνων. Η κουζίνα αποτελεί το πιο συχνό μέρος όπου γίνονται οι δηλητηριάσεις γιατί σε αυτή φυλάμε τα περισσότερα προϊόντα με τα οποία γίνονται οι δηλητηριάσεις. Τα αίτια των δηλητηριάσεων είναι στις μισές περιπτώσεις φάρμακα (παυσίπονα, αντιβιοτικά, αντισυλληπτικά χάπια κτλ), στο ένα τέταρτο είδη οικιακής χρήσης (σκόνες πλυσίματος, πετρελαιοειδή, εντομοκτόνα κτλ) και στις υπόλοιπες περιπτώσεις είναι καλλυντικά, φυτοφάρμακα κτλ. Δυστυχώς οι περισσότερες δηλητηριάσεις συμβαίνουν, παρά την παρουσία κάποιου ενήλικα κοντά στο παιδί (δυστυχώς δεν έχουμε μάτια πίσω από το κεφάλι!!). Επίσης οι δηλητηριάσεις είναι πιο συχνές όταν η οικογένεια περνά κάποιο άγχος (θάνατος, διαζύγιο) ή μετακομίζει ή ανακαινίζει το σπίτι.
Α. Σε περίπτωση που πήρε κάποιο δηλητήριο.
1. Ελέγξτε αμέσως το στόμα του και αφαιρέστε οτιδήποτε βρίσκεται σε αυτό.
2. Μη δώσετε φάρμακο για τον εμετό αν δεν επικοινωνήσετε πρώτα με το γιατρό ή το κέντρο δηλητηριάσεων.
3. Επικοινωνήστε αμέσως με το γιατρό σας ή το κέντρο δηλητηριάσεων.
Β. Εάν το δηλητήριο μπήκε στα μάτια του παιδιού.
1. Μην το αφήσετε να τα τρίψει.
2. Βάλτε μπόλικο νερό στα μάτια του παιδιού για 15 λεπτά.
3. Επικοινωνήστε αμέσως με το γιατρό σας ή το κέντρο δηλητηριάσεων.
Γ. Σε περίπτωση που το δηλητήριο ήρθε σε επαφή με το δέρμα.
1. Αφαιρέστε όλα τα ρούχα που μπορεί να περιέχουν το δηλητήριο.
2. Βάλτε μπόλικο, τρεχούμενο νερό στην περιοχή του δέρματος που ήρθε σε επαφή με το δηλητήριο.
3. Επικοινωνήστε αμέσως με το γιατρό σας ή το κέντρο δηλητηριάσεων.
Τι θα σας ζητήσει το κέντρο δηλητηριάσεων
1. Τι ακριβώς πήρε.
2. Πόση ποσότητα πήρε.
3. Πριν πόση ώρα.
4. Ποια η κατάσταση του παιδιού.
5. Την ηλικία και το βάρος του παιδιού. Ουσίες που υπάρχουν στο σπίτι και δεν είναι τοξικές.
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_7515.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου