Το παιδί είναι υπερευαίσθητο. Τι πρέπει να κάνω;

Πολλοί γονείς ανησυχούν βλέποντας την υπερευαισθησία των παιδιών τους. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα παιδιά μας όταν εκδηλώνουν χαρακτηριστικά ιδιαίτερης ευαισθησίας.



Βέβαια αυτό που πρέπει να έχετε στο μυαλό σας είναι ότι το ιδιαίτερα ευαίσθητο παιδί χρειάζεται ειδική - άλλα όχι μεγαλύτερη - προσοχή.


Επιλέξτε σωστά περιπτώσεις στις οποίες επιβάλλεται να παρηγορήσετε το παιδί και βοηθήστε το να μην τα παίρνει όλα προσωπικά.


Τα χαρακτηριστικά των ιδιαίτερα ευαίσθητων παιδιών


- Τα ευαίσθητα παιδιά είναι μερικές φορές τόσο υποχωρητικά, μέχρι που οι γονείς τους ανησυχούν ότι κάτι «δεν πάει καλά».


- Αντιλαμβάνονται πολύ καλά πώς τα βλέπουν οι άλλοι από πολύ μικρή ηλικία.


- Εκδηλώνουν μια ποικιλία συναισθημάτων και μπορούν άνετα να μιλήσουν για το πώς αισθάνονται.


- Παθιάζονται με οτιδήποτε καταπιάνονται, δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.


- Είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό δεκτικά στα συναισθήματα και τη συμπεριφορά των άλλων.


- Τα παιδιά αυτά μετράνε συχνά την αυτοεκτίμησή τους σύμφωνα με τη γνώμη που έχουν οι άλλοι γι' αυτά. Γι' αυτό η κριτική και το πείραγμα μπορεί να τα καταστρέφει.


- Επειδή τα αισθήματα τους πληγώνονται εύκολα, οι ενήλικες τείνουν να τα υπερπροστατεύουν και τότε τα παιδιά νιώθουν ότι δεν είναι άξια.


- Η ένταση που νιώθουν τα υπερευαίσθητα παιδιά δεν τα αφήνει να χαλαρώσουν. Ασήμαντα θέματα για τα οποία άλλων παιδιών «δεν ιδρώνει καν τ' αυτί τους» παίρνουν το μέγεθος και τη σπουδαιότητα μιας τραγωδίας. Η «τραγωδία» θα μπορούσε, για παράδειγμα, να συμβεί όταν πέσει περισσότερη κόλλα σε μια χειροτεχνία τους ή όταν μουντζουρωθεί ένα γραπτό τους.


Όχι στην υπερπροστασία


Το παιδί σας θα μάθει τι σημαίνει ανεξαρτησία και αυτοπεποίθηση διακινδυνεύοντας καταστάσεις. Για παράδειγμα, αν συμφωνήσει να μείνει σ' ένα πάρτι χωρίς εσάς. Πρέπει όμως κι εσείς να ακολουθήσετε την ίδια τακτική.


Αν ενδώσετε σε κάποιο στιγμιαίο φόβο του παιδιού σας μπορεί να το κάνετε να βγάλει το συμπέρασμα ότι, κατά κάποιο τρόπο, δεν είναι αρκετά ικανό για να τα βγάλει πέρα μόνο του. Πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία στον τρόπο που ανταποκρίνονται οι γονείς σε παρόμοιες περιπτώσεις.


Δεν πρέπει να του πουν ότι «τα μεγάλα παιδιά δεν κλαίνε», γιατί κάτι τέτοιο ερμηνεύεται «Τα συναισθήματά σου δεν είναι δικαιολογημένα». Αν πάλι σπεύσουν να το χαϊδολογήσουν, τότε είναι σαν να πείθουν το παιδί ότι είναι ανίκανο να λύσει μόνο του τα προβλήματα του.


Αν το παιδί σας κλαίει με το παραμικρό, εξηγήστε του ότι τα άλλα παιδιά δεν θα θέλουν να παίξουν μαζί του, αφού δεν ξέρει να χρησιμοποιεί λόγια αντί για δάκρυα, για να δώσει στους άλλους να καταλάβουν πότε είναι θυμωμένο.


Πηγή: noikokyra